Κατ’ εξακολούθηση ολισθήματα στην Πολιτιστική Στέγη

Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που θέλουν να ανέβουν στα κεραμίδια χωρίς να έχουν σκάψει τα θεμέλια.

Μια από τις πρώτες ενέργειες του σημερινού προέδρου της Πολιτιστικής Στέγης ήταν η τροποποίηση του Καταστατικού του Ιδρύματος, ώστε να προσαρμοστεί και να ανταποκρίνεται, σύμφωνα με τον ίδιο, στις συνθήκες της παροικίας. Απόλυτα σωστή σκέψη και επιβεβλημένη ενέργεια, γιατί εδώ και αρκετά χρόνια η οργανωμένη παροικία είναι ανύπαρκτη, και οι ανενεργοί, ή μισό - διαλυμένοι φορείς που απαρτίζουν το Ίδρυμα δεν ανταποκρίνονται στις επιθυμίες των ιδρυτών του Ιδρύματος: να ανήκει η Πολιτιστική Στέγη σε όλους τους Έλληνες, και να αξιοποιηθούν οι χώροι του μπροστινού κτιρίου, ΟΛΟΙ οι χώροι, για διαφόρων λογιών δραστηριότητες τόσο για την παροικία, όσο και δραστηριότητες πολιτιστικού κλπ περιεχομένου που να απευθύνονται στη σουηδική κοινωνία. Γιατί είναι απαράδεκτο, και ενάντια στο πνεύμα των δωρητών, μόνο 400 – 500 άτομα που συμμετέχουν στο σύνολο των φορέων¹ του Ιδρύματος να ορίζουν το ΔΣ του, ενώ στο νομό Στοκχόλμης ζουν 15.000 από τους 30.000 περίπου Έλληνες σε όλη τη Σουηδία, οι οποίοι έμμεσα κρατούνται μακριά από την Πολιτιστική Στέγη, και να απουσιάζουν παντελώς, απαραίτητες εκδηλώσεις με ακροατήριο σουηδούς.

«Κόσμημα της παροικίας» θα ήταν το νέο καταστατικό, καυχιόταν ο πρόεδρος Παπακώστας στο ΦΒ και αποσπούσε πολλά Likes. Το εγχείρημα ήταν δύσκολο, και δυσκολότερο το έκανε η σύνθεση της επιτροπής που ο πρόεδρος όρισε, στην οποία συμμετείχε και ό ίδιος. Η ιστοσελίδα Toxotis (έχει κλείσει) έγκαιρα επεσήμανε την ακαταλληλότητα της επιτροπής και προ είδε την αποτυχία της. Η προσπάθεια τροποποίησης του καταστατικού με αθέμιτα μέσα, οι τροποποιήσεις που προτάθηκαν από μια επιτροπή παντελώς ακατάλληλη για το συγκεκριμένο πολύ σημαντικό έργο, αποσπούσαν το Ίδρυμα από την παροικία, και το μετέτρεπαν σε φέουδο μιας κλίκας. Η ένσταση που πρόβαλλε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας στην εποπτεύουσα αρχή του Ιδρύματος, κατέληξε ύστερα από δικαστικές διαμάχες σε καταστατικό Βατερλώ του Παπακώστα και της κλίκας του. (Διάβασε εδώ:).

Τα μπαλωμένα ρούχα του αυτοκράτορα.
Στις 14/12/2024 ορίσθηκε το νέο συμβούλιο του Ιδρύματος για την επόμενη τριετία. Ο Παπακώστας δεν εμφανίστηκε με τα καινούργια ρούχα του αυτοκράτορα, αφού το «κόσμημα της παροικίας» δεν είχε εγκριθεί ούτε από την Εποπτεύουσα Αρχή του Ιδρύματος, ούτε, και από το Εφετείο της Στοκχόλμης στο οποίο είχε προσφύγει, με την μάταιη ελπίδα να εγκριθεί το καταστατικό του έκτρωμα ώστε να διατηρήσει τον μύθο του παντογνώστη, του αλάνθαστου, του ενός και μοναδικού, του μόνου ικανού Έλληνα να είναι πρόεδρος της Πολιτιστικής Στέγης, που ΄ίδιος έχει καλλιεργήσει για τον εαυτό του. Εμφανίστηκε με το παλιό, το αναχρονιστικό καταστατικό που βάζει τροχοπέδη στην ομαλή λειτουργία του Ιδρύματος, αφού, σύμφωνα με αυτόν, το καταστατικό αυτό δίνει την δυνατότητα σε μια κλίκα να ελέγχει για τον εαυτό της το Ίδρυμα. Τι ειρωνεία! Αντί να λάβει υπόψη του τον προβληματισμό που είχε αναπτυχθεί, τους λόγους για τους οποίους απορρίφθηκε το έκτρωμά του, αντί να συμβουλευτεί δικηγόρο που δραστηριοποιείται μ.α. στη λειτουργία ιδρυμάτων, να αφουγκραστεί την παροικία και να προσπαθήσει για «ένα καταστατικό κόσμημα», ενήργησε σαν να μην συνέβη τίποτα απολύτως, και συνεχίζει με περισσή κομπορρημοσύνη να μιλάει τη γλώσσα της έπαρσης και της υπεροψίας. Ξέχασε ο Παπακώστας ότι το καταστατικό δεν ανταποκρίνεται στις σημερινές συνθήκες, όπως ο ίδιος, σωστά, διαλαλούσε. Παραβλέποντας την αντικειμενική² πολιτική, όπως αυτή διαμορφώθηκε από τους δωρητές, και θεωρώντας ότι η Πολιτιστική Στέγη είναι φέουδό του και ανήκει σ’ αυτόν και την κλίκα του, φρόντισε να έχει συμβούλους στο ΔΣ, κατά κανόνα, υποταγμένους στην ”αυθεντία” του, καταργώντας την διαδικασία που οι δωρητές είχαν καθιερώσει και είχε γίνει πράξη: να ορίζουν οι φορείς τους απεσταλμένους τους, στο Ίδρυμα.

Όταν λειτουργείς Παπακώστα με ένα αναχρονιστικό καταστατικό, και δεν φροντίζεις για την προσαρμογή του στις σημερινές συνθήκες και ανάγκες ώστε να είναι λειτουργικό για την επόμενη 20ετία, και ταυτόχρονα λες ότι ενδιαφέρεσαι για το Ίδρυμα, είναι σαν να θέλεις να ικανοποιήσεις την πείνα σου νηστεύοντας, να προστατευτείς από το κρύο βγάζοντας τα ρούχα, να πας στη δύση βαδίζοντας προς την ανατολή.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί, ότι εκτός από την ιστοσελίδα Toxotis (δεν λειτουργεί τώρα), ΚΑΝΕΝΑΣ, ούτε ένας από τους φορείς και τους συμβούλους τους Ιδρύματος δεν έκανε μια, έστω μια μόνο παρατήρηση, ή μια πρόταση για καταστατική αλλαγή. Δείγμα απόλυτης παρακμής της λεγόμενης οργανωμένης παροικίας. Περίμεναν από τον Παπακώστα το φως το αληθινό, ενώ οι ίδιοι … πετούσαν «χαρταετό». Φορείς και σύμβουλοι του Ιδρύματος, υιοθέτησαν και έπαιξαν τέλεια τον ρόλο των αρχαίων αγαλμάτων, κωφοί και άλαλοι.

Και ακόμα χειρότερα!. Κανένας από αυτούς που αμφισβητούν σε ιδιωτικές συζητήσεις τον Παπακώστα, δεν έχει εκφράσει δημόσια³ τις απόψεις του γραπτώς. Διεκδικούν τον έλεγχο του Ιδρύματος με το ”ατράνταχτο” και ”ακλόνητο” επιχείρημα, επιθυμία: φύγε εσύ να έρθω εγώ. Βαυκαλίζονται, μεταξύ τους, ότι θα ξεκολλήσουν την Πολιτιστική Στέγη από τη λάσπη, και χτυπώντας με το μαγικό τους ραβδάκι μια μόνο φορά, θα λύσουν αυτόματα όλα τα προβλήματα του Ιδρύματος χωρίς να μας λένε ποια προβλήματα υπάρχουν, και πως θα λύσουν αυτά τα προβλήματα.

Χωρίς προβληματισμό, χωρίς προγραμματισμό, χωρίς να εξηγούν γιατί πρέπει να φύγει ο Παπακώστας για να έρθει ο Μωυσής Νικολαΐδης ή κάποιος άλλος καιροσκόπος που αποσκοπεί στην αυτοπροβολή του, και την διαχείριση του Ιδρύματος για ιδιοτελείς (και αυτός) σκοπούς. Ο έλεγχος του Ιδρύματος, όμως, από υλικά γερασμένα και αποτυχημένα από κάθε άποψη στα δρώμενα της παροικίας, δεν λύνουν, αντίθετα επιδεινώνουν και διαιωνίζουν την υπάρχουσα κρίση αν δεν την χειροτερεύουν. Γιατί, αν ο Μωυσής Νικολαΐδης γίνει πρόεδρος, τότε αυτοί που σήμερα στηρίζουν τον Μωυσή (και ασπάζονται το πνεύμα των δωρητών) και δικαιολογημένα επικρίνουν τον Παπακώστα, θα τον νοσταλγήσουν πολύ γρήγορα και θα τον αναδείξουν σε άγγελο της Πολιτιστικής Στέγης.

Νομή της εξουσίας.
Το δόγμα, «Σκοπός του αγώνα είναι η κατάληψη και νομή της Εξουσίας» φυτεύτηκε, ρίζωσε, και έβγαλε αγκάθια στους φορείς της παροικίας τις τελευταίες δεκαετίες. Η Πολιτιστική Στέγη, δυστυχώς, δεν έμεινε ανέπαφη από το δόγμα αυτό, παρόλες τις προειδοποιήσεις από τις αρχές του 1990. Το διαζύγιο του Παπακώστα και των συμβούλων του, σε ρόλο αρχαίων αγαλμάτων, με την αντικειμενική πολιτική και την επιθυμία των δωρητών για την λειτουργία της Πολιτιστικής Στέγης, είναι ηλίου φαεινότερον. Είναι σαφές ότι, όχι μόνο «δεν μπόρεσε να κάνει τη ζωή της [Πολιτιστικής Στέγης]» όπως την ήθελαν οι δωρητές, αλλά διαιωνίζει την κρίση του Ιδρύματος για να διατηρήσει την προεδρία για ίδιους σκοπούς.

«Ο κάθε φορέας θα έχει τον χώρο του», διακήρυξε στην αρχή της προεδρίας του. Αλλά είναι γνωστό ότι, άλλα λέει, άλλα έχει στο μυαλό του και άλλα κάνει. Πρώτη του ενέργεια ήταν να διώξει την Ομοσπονδία, η οποία νοίκιαζε χώρο, από τους χώρους του κτιρίου, φροντίζοντας ταυτόχρονα να δώσει κλειδιά και να παραδώσει τον μοναδικό χώρο που το Ίδρυμα χρησιμοποιεί τα Σαββατοκύριακα, στην Κοινότητα Στοκχόλμης (την οποία με διάφορους τρόπους χρηματοδοτεί το Ίδρυμα). Κοινότητα που ταυτίζεται με την οργάνωση του ΚΚΕ. Και, για την ιστορία, να μην ξεχνάμε ότι το ΚΚΕ ευθύνεται για την χρόνια κρίση του Ιδρύματος με την ανόητη και ηλίθια επιδίωξή του να διώξει τους δωρητές από το συμβούλιο. Να απομακρύνει τους ίδιους τους δωρητές από το Ίδρυμά τους, παρόλο που ήταν καταστατικό δικαίωμά τους να είναι μέλη του συμβουλίου σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους, εφ’ όσον οι ίδιοι το επιθυμούσαν. Το ΚΚΕ, ενώ αμφισβητούσε (και συνεχίζει να αμφισβητεί) την ύπαρξη της Ενορίας του Άη-Γιάννη⁴ και προκάλεσε την κρίση με τους δωρητές προκαλώντας άγρια κύματα στα λιμνάζοντα νερά, στρογγυλοκάθεται τώρα στο ίδιο τραπέζι μια χαρά με τους επτά συμβούλους της Ενορίας του Άη-Γιάννη, και σηκώνουν τα χεράκια τους στηρίζοντας με νύχια και με δόντια τον Παπακώστα. Αφού η πολιτική τους στους μαζικούς χώρους απομαζικοποίησε και απαξίωσε τις Κοινότητες, αποξενώνουν την παροικία από την Πολιτιστική Στέγη (σήμερα δεν είναι ούτε πολιτιστική, ούτε στέγη). Αδιαφορούν για την προβολή στη σουηδική κοινωνία της πολιτιστικής και πνευματικής μας κληρονομιάς, για «να έχουν οι λαϊκές δυνάμεις τον έλεγχο του Ιδρύματος».

Ο Παπακώστας χαμογελάει σε όσους τον χειροκροτούν και δεν αμφισβητούν την ”αυθεντία” του, ενώ απεχθάνεται, διαγράφει συμβούλους που δεν δέχονται (έστω και άκομψα) την προσωπικότητά του, και απειλεί με μηνύσεις ανθρώπους που του ασκούν κριτική πάντα στα όρια της ευπρέπειας. Δεν δέχτηκε τον Μωυσή Νικολαΐδη (ορισμένο από την Ομοσπονδία) στο συμβούλιο του Ιδρύματος. Είναι εύκολο να συνεργάζεσαι με εκείνους που σκέφτονται όπως εσύ. Όμως, πρέπει να μάθεις ότι το θεμέλιο της δημοκρατίας (όπως και να την εννοείς, όσο και να την παραχαράζεις) είναι ο σεβασμός σε εκείνους που σκέφτονται διαφορετικά, Παπακώστα. Πρόοδος υπάρχει όταν οι διαφορές απόψεων γίνονται αφορμή για δημιουργικό διάλογο και όχι για φίμωση. Η ουσία και η εξέλιξη, Παπακώστα, βρίσκονται στην πολυφωνία και όχι στην ομοιομορφία.

Από την αρχή της προεδρίας του, έδειξε την απέχθειά του σε συμβούλους που δεν είναι της αρεσκείας του. Πολύ νωρίς καβάλησε καλάμι, και έκανε γνωστό τον τρόπο που θα ασκεί την προεδρία. Είναι απορίας άξιο πως αλλάζει ή καταργεί5 αποφάσεις του συμβουλίου αυθαίρετα, χωρίς να ενοχληθεί και να διαμαρτυρηθεί κανένας σύμβουλος. Λειτουργεί εγωκεντρικά, συγκεντρωτικά,. και προκυμμένου να καλύψει την ανασφάλειά του έχει κάνει σημαία τον τίτλο του καθηγητή. Δεν ψάχνει για δημιουργικότητα. Θέλει, απλώς, οι σύμβουλοι (όλοι διορισμένοι από αυτόν) να υπακούν και να εκτελούν τυφλά το άγνωστο, αρχικά, αμφιλεγόμενο όραμά του. Όραμα που πολύ σύντομα παγιώθηκε στην χρησιμοποίηση του ελεύθερου χώρου του μπροστινού κτιρίου από την Κοινότητα Στοκχόλμης (ΚΚΕ) και να κάνει το Ίδρυμα θεραπαινίδα της Κοινότητας, υποβαθμίζοντας το Ίδρυμα και περιορίζοντας τον ρόλο και την ακτινοβολία της Πολιτιστικής Στέγης σε μια χούφτα ανθρώπων, οδηγώντας το στην αφάνεια.

«Η αχαριστία αποτελεί την πηγή της αποστροφής και της αηδίας» Immanuel Kant. Οι δωρητές, στο Ίδρυμα των οποίων προεδρεύεις και τους οποίους απαξιοίς, δεν δίχασαν την παροικία, Παπακώστα. Το αντίθετο. Την ένωναν όπως οφείλει να κάνει κάθε πρόεδρος της Πολιτιστικής Στέγης. Έχοντας ήθος, αγάπη για την πατρίδα, και ενδιαφέρον για την παροικία, πίστευαν ότι οι ρίζες πρέπει να υπάρχουν και να δίνουν νέα τροφή στα κλαριά τα οποία μεγαλώνουν. Οι δωρητές έβαλαν την νεολαία στο κάδρο των δραστηριοτήτων του Ιδρύματος. Εσύ, όμως, πρόεδρε, και η παρέα σου, ενεργώντας ενάντια στο σκοπό του Ιδρύματος όπως διατυπώθηκε από τους δωρητές, δεν χρηματοδοτείτε παιδικές δραστηριότητες όπως ρητά ορίζεται στο σκοπό του Ιδρύματος, και σκορπάς αλόγιστα χρήματα μόνο για τα δικά σας παιδιά. Δεν υποκινείτε διχαστικές πρακτικές, πρόεδρε. Εφαρμόζετε διχαστικές πρακτικές και αισθάνεσθε περήφανοι γι’ αυτό. Οι δωρητές, Παπακώστα, μιλούσαν για το σύνολο των ελληνόπουλων. Για όλα τα παιδάκια, όχι μόνο για τα δικά σας παιδιά. Εσύ, και το ΔΣ που σε ακολουθεί τυφλά, παραβλέπετε την ύπαρξη του άλλου σχολείου (Ελληνικό Σχολείο Στοκχόλμης, Hellenic School) το οποίο λειτουργεί χωρίς να απλώνει το χέρι του στο Ίδρυμα, χωρίς να διακονεύει, και αγνοείτε τελείως όλα τα παιδάκια (στη Στοκχόλμη και σε άλλες περιοχές) που δεν πηγαίνουν στο σχολείο σας (διάβαζε εδώ:) . Ο διχασμός αυτός, αλλά κ.α., αυξάνει την δυσπιστία στους πάροικους και γίνεται τροχοπέδη στην συσπείρωση της παροικίας γύρω από την Πολιτιστική Στέγη. Τοξικός και αλαζόνας, διαχέεις ανενόχλητος το δηλητήριό της διχόνοιας και του διχασμού, αφού ανενόχλητα, ανεμπόδιστα, χειροκροτείσαι άκριτα από ελάχιστους μόνιμους χειροκροτητές για κάθε σου πράξη, συχνά αντιφατική.

Έκανες ανενεργή την ιστοσελίδα της Πολιτιστικής Στέγης, καταργώντας έτσι την προβολή του Ιδρύματος και την ανάπτυξη προβληματισμού από συμπάροικους, γιατί δεν θα μπορούσες να ασκείς πλήρη λογοκρισία, και περιόρισες την ενημέρωση σε επικοινωνιακές «φωτοβολίδες», βαρύγδουπες δηλώσεις, ψηφοθηρικές επιδιώξεις και σχεδιασμούς «του ποδαριού» μέσω του ΦΒ. Τακτικές, και πρακτικές που θα πρέπει να μπούνε στην άκρη για να λειτουργεί το Ίδρυμα τόσο σαν Πολιτιστική, όσο και σαν Στέγη.

Το στέφανο της αποτυχίας.
Σε προηγούμενο άρθρο είχε αναλυθεί γιατί ο Παπακώστας είναι αγεωμέτρητος6 για την προεδρία του Ιδρύματος. Από τα λίγα προαναφερόμενα, γίνεται φανερό ότι η μακρόχρονη παρουσία του στην προεδρία της Πολιτιστικής Στέγης είναι η στεφάνωση της αποτυχίας του, με αποκορύφωμα την κατάργηση της αντικειμενικής πολιτικής που διαμόρφωσαν οι δωρητές, και την αντικατάστασή της από προσωπικές επιδιώξεις. Στεφανώνεται με το βραβείο του ανθρωποδιώκτη από τους χώρους του Ιδρύματος, και πνευματικών ανθρώπων της παροικίας. Κοντολογίς βάζει τον εγωισμό του, τον εγωκεντρισμό του, πάνω από το Ίδρυμα για να συγκαλύψει τα λάθη του, να επιβάλλει νέα, και να αυτοπροβληθεί καμαρώνοντας σαν διάνος.

Διαφάνεια.

Τόσο ο σημερινός πρόεδρος και οι διοικούντες, όσο και οι προσβλέποντες στην εξουσία του Ιδρύματος, επιβάλλεται, αν ενδιαφέρονται στο ελάχιστο να σεβαστούν τους σκοπούς του Ιδρύματος, να απαντήσουν γραπτώς, σε βασικά ερωτήματα.

1. Σε ποιες ενέργειες έχετε προβεί, θα προβείτε, προκειμένου να εκπληρωθεί ο σκοπός του Ιδρύματος όπως διατυπώθηκε από τους δωρητές;
2. Ποιες είναι οι απόψεις σας για τον Άη-Γάννη, φορέα του Ιδρύματος; Υπάρχει ο Άη-Γιάννης ουσιαστικά, ή μόνο στα χαρτιά; Λειτουργεί με βάση το καταστατικό του; Έχει την ελάχιστη σχέση ο σημερινός Άη-Γιάννης με την αρχική θρησκευτική Ενορία του Άη-Γιάννη; Μπορεί να συνεχίσει να ορίζει επτά συμβούλους με τη σημερινή του μορφή;
3. Θα χρησιμοποιήσετε τους χώρους του κτιρίου για πολιτιστικές εκδηλώσεις / δραστηριότητες ή θα τους εκμεταλλευτείτε εμπορικά;
4. Τί πολιτιστικές εκδηλώσεις, τί διαλέξεις θα κάνετε; Σε ποιο κοινό θα απευθύνεστε; (Συμφωνείτε, κάθε Δεκέμβρη, να ανακοινώνονται οι εκδηλώσεις του επόμενου χρόνου; Θέμα της εκδήλωσης, ομιλητής, ημερομηνία).
5. Ανταποκρίνεται το Καταστατικό του Ιδρύματος, στις σημερινές συνθήκες; Αν όχι, σε τι αλλαγές θα προβείτε ώστε να είναι λειτουργικό και να καλύπτει η Πολιτιστική Στέγη το σύνολο της παροικίας;
6. Πως θα διαμορφωθεί το καταστατικό του Ιδρύματος, ώστε να αποκλείεται η δυνατότητα σε οποιαδήποτε κλίκα, να ασκεί τον έλεγχο του Ιδρύματος;

Είναι αφέλεια να περιμένουμε να εκφραστείτε δημόσια, οι εμπλεκόμενοι. Όμως, η αποφυγή δημόσιας απάντησής σας στα παραπάνω ερωτήματα, θα δηλώνει ξεκάθαρα ότι αποβλέπετε στην ιδιοτελή εκμετάλλευση του Ιδρύματος από μια κλίκα, όπως άλλωστε δηλώνει η μέχρι τώρα πολιτεία σας. Είσαστε πολλαπλά χρεωκοπημένοι στη συνείδηση της παροικίας, γιατί ενδιαφέρεσθε μόνο για την προσωπική σας προβολή. Κάνετε τα ήκιστα (από τίποτα έως ελάχιστα) για την παροικία και την πολιτιστική μας κληρονομιά στη σουηδική κοινωνία, αλλά τα μέγιστα για την διατήρηση ή την άλωση της εξουσίας για ιδιοτελείς σκοπούς.

Είναι φανερό, ότι υπάρχει μεγάλη διάσταση ανάμεσα στα συμφέροντα της παροικίας και τα συμφέροντα της παρέας (Παπακώστα, ή Μωυσή Νικολαΐδη). Γιατί, το καλό της παροικίας είναι ταυτόχρονα κακό για την οποιαδήποτε παρέα (κλίκα). Αν, όμως, μέρος της παροικίας μια μέρα υψωθεί «και λόγο ως ένας δικαστής στυγνός θα [σας] ζητήσει … θα σημαδέψει κι άφοβα το φταίχτη θα χτυπήσει», θα έχετε την τύχη του Οροφέρνη του Καβάφη. Η παροικία θα σας προσπεράσει σαν πρόσωπα ασήμαντα, που «δεν καταδέχτηκε να σημειώσει».

Παναγιώτης Καλογιάννης, Φλεβάρης 2025.

1. Ενορία του Άη-Γιάννη, Ομοσπονδία, Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων, Κοινότητα Στοκχόλμης, Γυναικείο Τμήμα Κοινότητας Στοκχόλμης, Ηπειρωτική Αδελφότητα, Σουηδοκυπριακός Σύλλογος
2. Όταν εκλάβουμε τον όρο «πολιτική» με την αντικειμενική του σημασία για να χαρακτηρίσουμε τη φυσιογνωμία της Πολιτιστικής Στέγης, λαμβάνουμε υπόψη: 1) Το πνεύμα των δωρητών. 2) Το σκοπό του Ιδρύματος όπως έχει διατυπωθεί και καταχωρηθεί στο μητρώο καταχώρησης ιδρυμάτων από τους δωρητές, και 3) Πως διαμορφώθηκε η «πολιτική» στα 45 χρόνια ύπαρξής του Ιδρύματος. Με βάση τους όρους αυτούς, η «πολιτική» αποτυπώνεται εκ των πραγμάτων και ανεξάρτητα από τις εκάστοτε βουλήσεις των προσώπων που δρουν στο χώρο του Ιδρύματος.
3. Εξαίρεση αποτελεί η επιστολή του Γ. Αντωνιάδη στον Χρυσόστομο Κοτσίνα για … να τραβήξει το αυτί του ΚΚΕ.
4. Η θρησκευτική Ενορία του Άη-Γιάννη είχε πάψει να υπάρχει, ενώ βρίσκονταν στη ζωή οι δωρητές του Ιδρύματος (Νταλιάννης, Μεράκος, Φράγκος). Υπάρχει μόνο σαν νομικό πρόσωπο, και το εκμεταλλεύεται ο Παπακώστας για να έχει επτά συμβούλους, στους 17, που ο ίδιος διορίζει.
5. Πόσο καθρέπτης είναι η οικονομική διαχείριση; Στη σχολική περίοδο 2019-20 (αν θυμάμαι καλά) σύμβουλος της στέγης πρότεινε να δοθούν άμεσα στο Σαββατιάτικο σχολείο 250.000 κορώνες για έξοδα διδασκαλίας. Η πρόταση εγκρίθηκε ομόφωνα. Το σχολείο, όμως, στον οικονομικό του απολογισμό αναφέρει ότι πήρε από την Πολιτιστική Στέγη όχι 250.000, αλλά 125.000 κορώνες. Για τον Παπακώστα και την παρέα του, οι κορώνες είναι στραγάλια και δίνονται χωρίς να υπάρχει γραπτή, αναλυτική έκθεση για το που και πως θα χρησιμοποιηθούν τα χρήματα. Κανένας έλεγχος αν τα χρήματα χρησιμοποιήθηκαν για το σκοπό που δόθηκαν, δεν γίνεται. Και το εξωφρενικό. Κανένας σύμβουλος δεν ένιωσε την ανάγκη να ρωτήσει, γιατί ο σύμβουλος (της κλίκας Παπακώστα) ζήτησε, και εγκρίθηκαν, 250.000 ενώ έδωσε μόνο 125.000 στο σχολείο; Που, πώς, διατέθηκαν οι υπόλοιπες 125.00 κορώνες, κανένας σύμβουλος δεν είχε την περιέργεια να ρωτήσει. Δεν υπαινίσσομαι τίποτα. Γίνεται όμως φανερό, ότι, ο τρόπος που ο Παπακώστας μοιράζει χρήματα για να παραμείνει πρόεδρος, είναι σάπιο μήλο.
6. Αγεωμέτρητος. Με τη φράση αυτή που βρίσκονταν στην είσοδο της Ακαδημίας του Πλάτωνα, ο φιλόσοφος δεν εννοούσε ότι «απαγορεύεται η είσοδος σ΄ όποιον δεν ξέρει γεωμετρία», αλλά ότι «απαιτείται απ’ τους συνομιλητές του […] να έχουν αναλυτικό και επαγωγικό τρόπο σκέψης, αυστηρότητα στην κρίση και στην διατύπωση συμπερασμάτων, απόλυτη ακρίβεια και σιγουριά στην επιλογή της αλήθειας απ’ το ψέμα, του σωστού απ’ το λάθος». «Αγεωμέτρητος» ήταν όποιος δεν κάτεχε επαρκώς τις έννοιες της Δικαιοσύνης, της Ισότητας κ.α. .